woensdag 20 maart 2013

Wim De Craene : De Kleine Man / Tante Emma (1974)



Op 14 september 1990 pleegde Wim De Craene (°Gent, 30 juli 1950) zelfmoord in zijn appartement op de Frère Orbanlaan in Gent door het innemen van een overdosis geneesmiddelen.

“Dag Allemaal” was zoals steeds smakeloos en walgelijk : “Wim De Craene kon het leven zonder vriendin Cathy niet meer aan“.

Hoewel maker van "luisterliedjes", en vaak ingedeeld bij de "kleinkunst", is Wim De Craene eigenlijk moeilijk in dat hokje onder te brengen. Het was immers een wilde jongen die vaak experimenteerde met allerlei moderne elementen in zijn muziek.

Wim De Craene werd geboren in een katholiek gezin met zeven kinderen. Op zestienjarige leeftijd begon hij rond te trekken. Hij studeerde verpleegkunde en toneel, maar brak zijn studies voortijdig af. Met de inkomsten die hij als schoorsteenveger en biertapper verdiende, kocht De Craene zijn eerste gitaar. Eind jaren '60 maakte hij deel uit van de Vlaamse folkgroep Ja en werd zo ontdekt door Miel Cools.

Op achttienjarige leeftijd trok hij naar Amsterdam om dichter bij zijn mentor Ramses Shaffy te kunnen wonen. Shaffy liet hem optreden in het café chantant 't Cloppertjen en uit blijk van dank en bewondering noemde De Craene in 1974 zijn eigen zoon Ramses.

In 1969 komt hij in contact met Kamiel Pauwels van Spiraal, die hem op zijn beurt met Louis De Vries, toen nog manager van The Pebbles, in contact brengt zodat hij twee singles kan opnemen, “Recht naar de kroegen en de wijven” en “Roze-rood-oranje”.



 
Het jaar 1975 was zijn meest succesvolle jaar als artiest. Tim (van zijn album Alles is nog bij het oude), Rozane (uit zijn album Brussel) en zijn duet met Della Bosiers, Mensen van 18, werden hits.

De Craene liet zich voor de onderwerpen van zijn liedjes vooral inspireren door mensen die hij kende. Omdat hij vond dat mensen zich meer aangesproken zouden voelen wanneer hij veel voorkomende voornamen gebruikte, kregen veel van zijn nummers titels als Tim, Marieke, Kristien, Elke, Rikky of Marcellino. Niet al deze nummers gaan over mensen die die naam dragen. Tim gaat bijvoorbeeld over zijn pasgeboren zoon, Ramses, maar omdat die naam minder goed in de melodie paste, gebruikte De Craene de voornaam van de zoon van één van zijn beste vrienden.
Rozanne werd geschreven voor ex-vriendin Chris Thys, nu als actrice vooral bekend in haar rol van de ex-vrouw van Witse.

De Craene werd in de tweede helft van de jaren zeventig steeds minder populair. In 1978 organiseerde hij in Wetteren een prestigieus concert om zijn nieuwe album Wim De Craene is ook nooit weg te promoten, maar er kwamen amper 70 mensen op af.




De zanger probeerde later steeds meer onder het stigma "kleinkunst" uit te komen en experimenteerde met andere muzikale stijlen zoals pop, rock, klassiek en disco. Op het album Perte Totale uit 1980 vermengde hij rock, ballads en elektronische muziek. Later in dat decennium liet hij zich ook door new wave inspireren. Helaas waren een groot deel van deze experimenten niet populair en veel ervan worden over het algemeen als mislukkingen gezien. De experimenten die echter wél werkten worden nog altijd gekoesterd door zijn bewonderaars.

Toch voelde De Craene zich miskend. In 1981 scheidde hij ook nog eens van zijn vrouw. Op zoek naar erkenning en succes nam hij tweemaal deel aan de preselectie van het Eurovisiesongfestival: in 1981 met de groep Perte Totale en het nummer Compagnie verliefd en in 1983 als soloartiest met het nummer Kristien. In de tumultueuze finale van 1983, gewonnen door Pas De Deux, werd hij derde.

De hit “Breek Uit Jezelf”  betekende in 1987 eventjes een nieuwe start, maar hij verkocht nadien nog steeds weinig platen.

In september 1990 ging deze romantische en gekwelde ziel de weg op die enkel de meest romantische of gekwelden nemen : hij pleegde zelfmoord.






Hier is een single uit 1974, een scharnierjaar. Zowel voor Wim als de groep Brussel met wie hij toen optrad. Een groot deel van de groep zou dit jaar nog overgaan naar Irish Coffee van William Souffreau.

Clee Van Herzeele (tuba)
Luc De Clus (akoestische gitaar, elektrische gitaar, steelguitar)
Paul Lambert (orgel, piano)
Peggy Coolens (zang)
Raf Lenssens (drums)
Wim De Craene (gitaar, zang)

De foto's zijn van mij. Ik maakte ze in de zomer van 1974 op het muntplein te Brussel.



De Kleine Man



Tante Emma




Geen opmerkingen:

Een reactie posten