zondag 8 september 2013

" La Tondue “ (De kaal geschoren vrouw) van Georges Brassens (1964)



Georges Brassens kwam vanuit Sete naar Parijs in januari 1940 en verhuisde met zijn tante Antoinette naar de Alesia straat . Zoals door de Franse Overheid werd opgelelgd moest Brassens naar Duitsland in het voorjaar van 1943 en werkte hij er in een BMW- fabriek in Basdorf , in de buurt van Berlijn .

In maart 1944 nam hij de benen tijdens een "permission” en zocht hij zijn toevlucht in de  impasse Florimont, bij Marcel en Jeanne Planche Bonniec, naaister en vriend van zijn tante.

Formel moest hij worden beschouwd als deserteur. Hij leefde de rest van de oorlog afgezonderd in zijn kamer en in armoede .




 
Na de bevrijding kan Brassens eindelijk uit zijn hol komen. Hij wordt geconfronteerd met gebeurtenissen waarover hij het volgende vertelt :

"On passait avec des hauts-parleurs disant :'Ce soir le spectacle commence à telle heure'; on exposait des femmes et c'était un truc insupportable, toutes ces femmes qu'on voulait tondre. [...] On ne reprochait à personne, par exemple, d'avoir couché avec une Allemande. On les tondait pas, les mecs qui s'étaient tapé des Allemandes. (...) c'était très mal vu de coucher avec un Allemand, mais c'était très bien vu de coucher avec une Allemande. Et c'est une des raisons pour lesquelles je ne regrette pas de ne pas avoir participé, même de très loin, à cela." 

Brassens is er onderste boven van en twijfelt aan dat hele gedoe.




Deze ervaring inspireerde hem jaren later tot “La Tondue” .

Het is een tegendraadse song, zoals alleen Brassens die kon maken.  In een volle Gaullistische periode komt hij met zijn twijfels aanzetten.

Op datzelfde album staat de song “Les deux Oncles” waarin Brassens zegt dat men er gek moet voor zijn om voor ideeën te willen sterven (!).

“La Tondue” past perfect in de logica van Brasens die het steeds heeft opgenomen voor de marginalen en de verschoppelingen.

Ook hier zingt Brassens over zijn wantrouwen in de zgn. “rechtvaardigheid van de mannen”. .

Hij toont ook zijn medeleven aan degenen die de fout hebben begaan te slapen met een Duitse soldaat ( " koning van Pruisen " ) om sentimentele redenen ("ich liebe dich"  in de taal van Goethe) gemaakt.

Brassens is fundamenteel  anti-militaristisch en pacifist. Hij voelt alleen maar minachting voor de pseudo-patriotten die zich vergrijpen aan deze weerlozen vrouwen welke ook hun motief geweest is .
.
Tegelijk ervaart hij ook zijn eigen onmacht die niets kon doen om er iets aan te verhelpen : "J'aurais dû prendre un peu parti pour sa toison (...) Mais je n'ai pas bougé du fond de ma torpeur" .




Georges Brassens: "la tondue" (1964)

La belle qui couchait avec le roi de Prusse
Avec le roi de Prusse
A qui l'on a tondu le crâne rasibus
Le crâne rasibus

Son penchant prononcé pour les " ich liebe dich ",
Pour les " ich liebe dich "
Lui valut de porter quelques cheveux postich's
Quelques cheveux postich's

Les braves sans-culott's et les bonnets phrygiens
Et les bonnets phrygiens
Ont livré sa crinière à un tondeur de chiens
A un tondeur de chiens

J'aurais dû prendre un peu parti pour sa toison
Parti pour sa toison
J'aurais dû dire un mot pour sauver son chignon
Pour sauver son chignon

Mais je n'ai pas bougé du fond de ma torpeur
Du fond de ma torpeur
Les coupeurs de cheveux en quatre m'ont fait peur
En quatre m'ont fait peur

Quand, pire qu'une brosse, elle eut été tondue
Elle eut été tondue
J'ai dit : " C'est malheureux, ces accroch'-cœur perdus
Ces accroch'-cœur perdus "

Et, ramassant l'un d'eux qui traînait dans l'ornière
Qui traînait dans l'ornière
Je l'ai, comme une fleur, mis à ma boutonnière
Mis à ma boutonnière

En me voyant partir arborant mon toupet
Arborant mon toupet
Tous ces coupeurs de natt's m'ont pris pour un suspect
M'ont pris pour un suspect

Comme de la patrie je ne mérite guère
Je ne mérite guère
J'ai pas la Croix d'honneur, j'ai pas la croix de guerre
J'ai pas la croix de guerre

Et je n'en souffre pas avec trop de rigueur
Avec trop de rigueur
J'ai ma rosette à moi: c'est un accroche-cœur
C'est un accroche-cœur








Geen opmerkingen:

Een reactie posten